چه زيبا عشقي که به حق احيا بود

با علي (ع)و فاطمه(س) عشق معنا بود

وز جهل خلائق جهان جزم نگردد

با علي و فاطمه ارض و سماء برجا بود

آفرين گفت برخود رب جلي

با علي و فاطمه خلقت اعلا بود

جان ز بند تن بيهوده فسرد

با علي و فاطمه قطره جان دريا بود

وز ظلم و جور دل خونابه شد

با علي و فاطمه مرهم بر زخمها بود

کائنات جان گرفت از آفتاب

با علي و فاطمه خورشيد گرما بود

گيتي زمهرش اداي فصول کرد

با علي و فاطمه دنيا دنيا بود

عشق واژه اي تهي بيش نيست

با علي و فاطمه عشق معنا بود

علي يكتا